محفل دل

قدمهایم کندتر از سابق شده، کاهش سرعت را حس میکنم ...

گویی سستی افکارم به سستی گامهایم انجامیده و سراسر وجودم را در لرزشی سهمگین فرو برده ...

حاصل این سستی نیست جز فراغ ... فراغ و هجران ...

گویی فراغ را چاره نیست، گویی درماندگی را چاره نیست، گویی ...

دردیست غیر مردن، کان را دوا نباشد ... پس من چگونه گویم کین درد را دوا کن¹

^{ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ}

^{1. مولانا}