محفل دل

سالروز تولد حضرت علی اکبر رو به همه مسلمانان تبریک می گم.

امروز رو جمهوری اسلامی به نام روز جوان نامگذاری کرده، اما روز کدوم جوون من هنوز درک نکردم! دیگه ما تو مملکتون جوون نداریم یه پیرمرد ۷۰ ساله از جوونای ما سرحال تره! همه ی جوونای ما معتادن! یکی معتاد مواد مخدره! یکی معتاد بازی کامپیوتریه! یکی معتاد چت تو انترنته! یکی معتاد ولگردی تو خیابونه! یکی معتاد وبگردیه! یکی معتاد پارتیه! یکی معتاد خوابه! یکی معتاد .... ! تعداد خیلی خیلی کمی هم معتاد درس خوندنن! از این همه جوون که البته اسماً جوونن حتی یه نفر پیدا نمیشه که جوون باشه، شاداب باشه، تحرک داشته باشه، امید داشته باشه، کار و تلاش کنه، مفید باشه! حالا بهوونه هم دارن، میگن تو مملکته ما شادی و تفریح نیست! آخه نمی دونم این جوونای ۴۰، ۵۰ سال پیش چیکار میکردن! با هیچ امکاناتی خیلی ساده شاد بودن، سرحال بودن چون جوون بودن! اما جوونای ما با این همه امکانات تفریحی، شاد نیستن، چون اصلا جوون نیستن!

جوونای قدیم کار میکردن، نون عرقشونو میخوردن، کارهای سخت. . . اما جوونای امروز همه مفت خورن، همه  مصرف کنندن، همه دارن از جیب بابا میخورن! با این همه مفت خوری و دنایت و رذالت و جلافت و وقاهت و بلاهت و بهالت و سفاهت و حماقت و حقارت و ... ادعا هم دارن، این دیگه همه جای آدمو میسوزونه!

پس چه جوونی، چه روز جوونی، چه آشی، چه کشکی! باید تو این روز هممون مشکی بپوشیم چون همه جوونای ما مردن، دیگه تو مملکت جوون نداریم!

پس سخن کوتاه باید والسلام . . .