محفل دل

بالاخره پرسپولیس تونست. خیلی ها می گفتن اون توانشو نداره، اون نمی تونه، اما اون نشون داد که برای کارهای بزرگ تر از این هم جسارت کافی رو داره.
بله بالاخره پرسپولیس تونست بعد از ۴ شکست پیاپی استقلالو شکست بده، اون که ۱۱ نفره در ۸۰ دقیقه نتونست به این هدف والا دست پیدا کنه بعد از تعویض های رویایی دنیزلی (به کوری چشم بعضی ها، مربی ترک تبار پرسپولیس) با ۱۰ یار درعرض ۱۰ دقیقه تونست عقده های درونی حاصل از واپس زدگی طرفدارهای خودش رو با این برد شیرین دربی ۷۴ تخلیه کنه و با فراموشی رتبه اش تو جدول، دل ملتی رو شاد کنه.

ای بابا چقدر شبیه مطلبی شد که در مورد گلشیفته نوشته بودم!!! بگذریم .....

این پدیده نوظهور که توسط یه مهاجم لیبیایی نو ورود (ایمن زاید) اتفاق افتاد، باعث شد که من بعد از دو سال هنگام دیدن بازیهای پرسپولیس در لیگ هیجان زده بشم و از جام بلند شم!!! (آخرین بار بعد از شوت دیدنی کریم باقری و برد ۲ به ۱ پرسپولیس این اتفاق افتاده بود).

لازمه که بگم تنها هت تریک دربی به نام همایون بهزادی ثبت شده بود. اما نه در ۱۰ دقیقه، ایمن زاید در ۱۰ دقیقه کاری کرد که بزرگترین گلزنای دو تیم طی ۴۳ سال نتونستن انجام بدن.

اما آخرشم نفمیدم آخه به من چه ربطی داره که کدومشون ببرن، آخه چی به من میرسه که دارم خودمو آتیش میزنم؟ شما میدونین چی به من میرسه؟!!!